Trybunał Konstytucyjny krytycznie odniósł się jedynie do dwóch aspektów art. 70 § 6 Ordynacji podatkowej w badanym brzmieniu (a obecnie zawartych w art. 70 § 8 Ordynacji podatkowej), a mianowicie tego, że: całkowicie wyłącza on przedawnienie niektórych rodzajów należności podatkowych, a równocześnie czyni to na podstawie

Co najmniej na koniec roku obrotowego, ale przed sporządzeniem sprawozdania finansowego, jednostki sektora finansów publicznych są zobowiązane do naliczenia i ujęcia w księgach rachunkowych odpisów aktualizujących należności. Naliczanie i ujmowanie w księgach rachunkowych odpisów aktualizujących należności wynika z zasady ostrożnej wyceny, określonej w art. 7 uor. Zgodnie z nią przy wycenie bilansowej należności urealnia się ich wysokość z uwzględnieniem stopnia prawdopodobieństwa ich zapłaty przez dłużników. W ewidencji księgowej wartość należności urealnia się za pomocą odpisu aktualizującego należności (art. 35b i 35c uor). Odpis odpowiada kwocie należności, których spłata nie została w żaden sposób zabezpieczona, a ryzyko ich nieściągalności jest znaczne. Obowiązują dwie metody ustalania wysokości odpisu aktualizującego należności: metoda 1 - identyfikacja poszczególnych należności (art. 35b ust. 1 pkt 1-4) - w której ustala się wielkość odpisu oddzielnie dla każdego dłużnika postawionego w stan upadłości lub likwidacji albo którego sytuacja majątkowa i finansowa wskazuje, że zapłata przez niego zobowiązań w kwotach wynikających z obowiązujących umów nie jest prawdopodobna, metoda 2 - szacowanie kwoty odpisu ogólnego na nieściągalne należności (art. 35b ust. 1 pkt 5) - którą stosuje się w przypadkach uzasadnionych rodzajem prowadzonej działalności lub strukturą odbiorców mających zobowiązania przeterminowane lub nieprzeterminowane o znacznym stopniu prawdopodobieństwa nieściągalności. Metoda 1 daje większą pewność co do prawidłowości obliczonych odpisów aktualizujących. Jednak ze względu na dużą pracochłonność może być stosowana jako jedyna metoda ustalania odpisów aktualizujących tylko w jednostkach organizacyjnych, w których należności z różnych tytułów są niewielkie i mają niezróżnicowaną strukturę. Metoda 2 ma zastosowanie do należności masowych, o krótkich terminach płatności. Może być stosowana obok pierwszej metody w jednostkach organizacyjnych pobierających znaczne dochody (przychody) na podstawie różnych tytułów prawnych (np. w urzędach obsługujących organy JST i samorządowe organy podatkowe, w samorządowych zakładach budżetowych). Stosuje się ją do należności dotyczących: świadczonych dostaw i usług na rzecz indywidualnych odbiorców (np. czynsze najmu i dzierżawy komunalnych lokali mieszkalnych i użytkowych, opłaty za wodę i ścieki, opłaty za wywóz nieczystości płynnych i stałych), dochodów budżetowych o charakterze cywilnoprawnym (np. ze sprzedaży, najmu i dzierżawy nieruchomości, sprzedaży składników mienia ruchomego), dochodów budżetowych z tytułu podatkowych i niepodatkowych dochodów publicznoprawnych (np. różnego rodzaju podatki i opłaty należne budżetowi państwa i budżetom JST). Przyjęte w jednostce zasady szacowania odpisów aktualizujących należy wskazać w dokumentacji opisującej przyjęte w jednostce zasady rachunkowości. Przy opisie przyjętych rozwiązań można korzystać z postanowień KSR 4 - "Utrata wartości aktywów". Procedura dokonywania odpisów aktualizujących należności metodą identyfikacji poszczególnych należności Krok 1 Czynności przygotowawcze Pracownicy komórki księgowości, prowadzący ewidencję pomocniczą należności, powinni: sporządzić wykaz (wydruk) zaległych należności według stanu na 31 grudnia roku obrotowego z kont szczegółowych prowadzonych dla poszczególnych dłużników w poszczególnych należnościach, zgromadzić dokumentację księgową i inną dla każdego dłużnika. Przykładowe dokumenty konieczne do ustalenia prawidłowych odpisów aktualizujących Decyzje odpowiednich organów o umorzeniu. Oświadczenia dłużników o powołaniu się na zarzut przedawnienia. Pisma od dłużników kwestionujących istnienie (wysokość) ich zobowiązań. Postanowienia sądowe o postawieniu jednostek organizacyjnych w stan likwidacji lub w stan upadłości albo o ogłoszeniu upadłości konsumenckiej osób fizycznych. Postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania upadłościowego ze względu na brak majątku wystarczającego na pokrycie kosztów postępowania. Zgłoszenia do syndyka (likwidatora) należności jednostki. Dokumenty dotyczące ustanowienia zabezpieczeń należności (w tym hipotecznych). Pisma w sprawie ustalenia kategorii zaspokojenia należności jednostki w postępowaniu upadłościowym i w sprawie podziału odzyskanych kwot. Pisma potwierdzające wykreślenie osób prawnych i jednostek organizacyjnych z odpowiednich rejestrów. Pisma w sprawie ustalenia miejsca pobytu osób fizycznych. Dokumentacja egzekucyjna. W imiennym wykazie dłużników podaje się kwoty zaległości ogółem (osobno dla każdego rodzaju należności). W wykazie w osobnych pozycjach podaje się należności uznawane zgodnie z polityką rachunkowości za nieistotne (czyli takie, których dochodzenie jest nieopłacalne). Wykaz ten służy do dokumentowania wyników aktualizacji należności. Należy go wykorzystywać na kolejnych etapach aktualizacji. Kolejno wpisuje się do niego opracowane dane. Krok 2 Ustalenie i odpisanie należności przedawnionych, umorzonych, nieściągalnych i nieistotnych Na podstawie zgromadzonej dokumentacji należy ustalić, które należności ujęte w księgach rachunkowych jednostki są na dzień bilansowy: przedawnione, umorzone, nieściągalne, nieistotne. Należności te nie mogą być uznane za realne, ponieważ prawdopodobieństwo ich uzyskania przez jednostkę jest zerowe lub bliskie zeru. W przypadku należności przedawnionych o charakterze publicznoprawnym (w tym podatkowym) upływ terminu przedawnienia oznacza ich wygaśnięcie. Należności te w całości odpisuje się z ksiąg rachunkowych. Upływ terminu przedawnienia należności cywilnoprawnych i pracowniczych uniemożliwia ich dochodzenie przez jednostkę przed sądem. Dłużnik może uwolnić się od obowiązku ich zapłaty przez przywołanie zarzutu przedawnienia. Powinno to być potwierdzone na piśmie. Takie należności przedawnione odpisuje się z ksiąg rachunkowych. Na pozostałe należy utworzyć odpis aktualizujący. Należności umorzone stają się nieściągalne z chwilą ich umorzenia w odpowiednim trybie, przewidzianym w przepisach szczególnych. Umorzenie należności zarówno o charakterze publicznoprawnym, jak i cywilnoprawnym oraz pracowniczym oznacza, że wierzyciel trwale zrezygnował z dochodzenia swoich należności. Należności te odpisuje się z ksiąg rachunkowych. Za nieściągalne uznaje się należności, co do których istnieją udokumentowane przesłanki wskazujące na to, że dłużnik nie ma możliwości ich uregulowania (potwierdzone np. postanowieniem właściwego organu egzekucyjnego w sprawie umorzenia postępowania egzekucyjnego ze względu na brak majątku dłużnika). Należności te odpisuje się z ksiąg rachunkowych. Odpisać można również w całości należności, które nie są ani przedawnione, ani umorzone, ani nieściągalne, ale ich dochodzenie jest nieopłacalne (np. koszty egzekucji są równe lub wyższe niż te należności). Po tym etapie w imiennym wykazie dłużników podaje się: kwoty uznane za przedawnione, umorzone, nieściągalne i nieistotne, zakwalifikowane do odpisania z ksiąg rachunkowych, kwoty uznane za przedawnione, ale dla których dłużnicy nie powołali się na zarzut przedawnienia - zakwalifikowane do utworzenia odpisu aktualizującego, dokumenty będące podstawą tych ustaleń. Krok 3 Ustalenie kwoty odpisu aktualizującego dla należności wątpliwych Odpis aktualizujący ustala się dla należności wątpliwych. Chodzi tu o należności, które nie są przedawnione, umorzone ani nieściągalne, ale ich wymagalny termin płatności upłynął, a mimo to nie zostały uregulowane przez dłużników albo są zagrożone dużym prawdopodobieństwem nieściągalności. Kwota odpisu zależy od przyczyny jego dokonania. Zasady obowiązujące przy szacowaniu wielkości odpisu przedstawia tabela. Tabela. Sposób szacowania kwoty odpisu aktualizującego Przyczyna ustalenia odpisu Sposób oszacowania kwoty odpisu Postawienie dłużnika w stan likwidacji (osoby prawne i jednostki organizacyjne) lub w stan upadłości (osoby prawne i jednostki organizacyjne, osoby fizyczne w razie tzw. upadłości konsumenckiej). Odpis ustala się w kwocie stanowiącej różnicę między kwotą należności ujętą w księgach rachunkowych jednostki a wartością zabezpieczenia należności zgłoszonego organowi prowadzącemu postępowanie likwidacyjne lub upadłościowe. Oddalenie przez sąd wniosku o ogłoszenie upadłości lub umorzenie postępowania upadłościowego, w sytuacji gdy majątek dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego. Odpis ustala się w pełnej kwocie należności wynikającej z ksiąg rachunkowych jednostki. Kwestionowanie przez dłużnika należności w sytuacji, gdy ocena jego sytuacji majątkowej i finansowej wskazuje na to, że spłata należności w umownej kwocie nie jest prawdopodobna. Odpis ustala się w kwocie różnicy między kwotą należności wynikającą z ksiąg rachunkowych i wartością ustanowionego zabezpieczenia należności jednostki. Zaleganie przez dłużnika z zapłatą, gdy ocena jego sytuacji majątkowej i finansowej wskazuje na to, że spłata należności w umownej kwocie nie jest prawdopodobna. Odpis ustala się w kwocie różnicy między kwotą należności wynikającą z ksiąg rachunkowych i wartością ustanowionego zabezpieczenia należności jednostki. Podwyższenie należności już wcześniej aktualizowanej z powodu utraty wartości (np. na skutek dopisania do należności głównej zaległych odsetek). Odpis ustala się w kwocie odpowiadającej podwyższeniu należności wcześniej powstałej i już aktualizowanej. Po tym etapie w imiennym wykazie dłużników podaje się: wnioskowaną kwotę odpisu aktualizującego, przyczynę jego ustalenia, dokumenty będące podstawą tych ustaleń. Krok 4 Ujęcie odpisu aktualizującego w księgach rachunkowych Najpierw główny księgowy kontroluje prawidłowość sporządzenia imiennych wykazów dłużników. Potem przekazuje je do zaopiniowania radcy prawnemu (co do dopuszczalności zakwalifikowania należności do odpisania z powodu przedawnienia, umorzenia, nieściągalności i nieistotności). Następnie wykazy te zatwierdza kierownik jednostki. Na koniec sporządza się dowody PK - "Polecenie księgowania", na podstawie których w księgach rachunkowych ujmuje się odpisy: należności z tytułu przedawnienia, umorzenia i nieściągalności, aktualizujące należności. Odpisy te należy zaliczyć do pozostałych kosztów operacyjnych (konto 761). Ponadto należności umorzone, przedawnione lub nieściągalne zmniejszają ujęte uprzednio odpisy aktualizujące ich wartość. Odpisy aktualizujące wartość należności funduszy tworzonych na podstawie odrębnych ustaw obciążają fundusze (§ 10 ust. 3 rozporządzenia w sprawie rachunkowości oraz planów kont). Wszystkie ww. odpisy wprowadza się do ksiąg rachunkowych nie później niż z dniem 31 grudnia roku obrotowego. Procedura dokonywania odpisów aktualizujących należności metodą szacowania kwoty odpisu ogólnego na nieściągalne należności Krok 1 Ustalenie wskaźników zagrożenia nieściągalnością dla poszczególnych należności i grup dłużników metodą wiekowania należności Wskaźniki te (wyrażone procentowo) określa się na podstawie danych na temat ściągalności należności należących do danego rodzaju należności i poszczególnych grup dłużników, z poprzednich okresów sprawozdawczych. Ustalenie wskaźników dla danego roku należy udokumentować na piśmie. W dokumencie tym należy zawrzeć co najmniej następujące dane: nazwa należności, kategoria dłużników (np. osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne), okres powstania należności (np. dla kategorii wiekowych należności: powstałych w roku bilansowym, do 2 lat przed rokiem bilansowym, sprzed 2 lat przed rokiem bilansowym), wskaźnik procentowy ściągalności należności powstałych w danym okresie, dane historyczne, na podstawie których wyliczono wskaźnik. Pismo sporządzają pracownicy odpowiedzialni za prowadzenie ewidencji należności. Sprawdza je główny księgowy i zatwierdza kierownik jednostki. Krok 2 Sporządzenie wykazów dłużników dla wyznaczonych kategorii wiekowych należności Pracownicy komórki księgowości, prowadzący ewidencję pomocniczą należności, powinni: sporządzić wykaz (wydruk) zaległych należności według stanu na 31 grudnia roku obrotowego z kont szczegółowych prowadzonych dla poszczególnych dłużników w poszczególnych należnościach, zgromadzić dokumentację księgową i inną dla każdego dłużnika (patrz krok 1 w metodzie 1, z tym że gromadzi się wyłącznie dokumenty dotyczące umorzenia, przedawnienia i nieściągalności). W imiennym wykazie dłużników podaje się kwoty zaległości ogółem (osobno dla każdego rodzaju należności), w podziale na kategorie wiekowe należności ustalone w jednostce. Krok 3 Ustalenie i odpisanie należności przedawnionych, umorzonych, nieściągalnych i nieistotnych Działania wykonuje się i dokumentuje tak samo, jak podano w kroku 2 w metodzie 1. Krok 4 Ustalenie kwoty odpisu aktualizującego dla należności wątpliwych Odpis wyliczają pracownicy prowadzący ewidencję pomocniczą należności. Robią to na podstawie wskaźników zagrożenia nieściągalnością, ustalonych dla poszczególnych należności i grup dłużników. W tym celu kwotę należności w danej kategorii wiekowej należności, pomniejszoną o należności przedawnione, umorzone i nieściągalne, mnoży się przez odpowiedni wskaźnik zagrożenia nieściągalnością. Wyliczoną kwotę odpisu aktualizującego dla każdego dłużnika wpisuje się do wykazu imiennego dłużników. Krok 5 Ujęcie odpisu aktualizującego w księgach rachunkowych Działania wykonuje się i dokumentuje tak samo, jak podano w kroku 4 w metodzie 1. Oprac. Izabela Motowilczuk były wieloletni inspektor kontroli Podstawy prawne: art. 7, art. 35b, art. 35c ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości ( z 2018 r. poz. 395; z 2019 r. poz. 55) § 10 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z 13 września 2017 r. w sprawie rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej ( z 2017 r. poz. 1911; z 2018 r. poz. 2471) Krajowy Standard Rachunkowości nr 4 - "Utrata wartości aktywów" ( Min. Fin. z 2012 r. poz. 15)

Informacje o odpisach aktualizujących wartość należności, dokonanych zgodnie z przepisami art. 35b ust. 1 UoR, wykazuje się w części dotyczącej objaśnień do bilansu w ustępie 1 pkt 9 "Dane o odpisach aktualizujących wartość należności, ze wskazaniem stanu na początek roku obrotowego, zwiększeniach, wykorzystaniu, rozwiązaniu

problemSpółka ma na rozrachunkach z kontrahentem przedawnione wierzytelności. Czy ich wartość można spisać bezpośrednio w koszty?radaWartość przedawnionych wierzytelności można spisać bezpośrednio w koszty pod warunkiem, że wcześniej nie utworzono na nie odpisu aktualizującego. Obciążają one konto „Pozostałe koszty operacyjne”.uzasadnienieW wyniku przedawnienia wierzytelności jednostka traci możliwość dochodzenia jej na drodze sądowej. Istota przedawnienia roszczeń sprowadza się bowiem do tego, że po upływie określonego w ustawie terminu ten, przeciwko komu roszczenie przysługuje (zobowiązany), może uchylić się od spełnienia świadczenia na rzecz wierzyciela, powołując się na upływ czasu. Przedmiotem przedawnienia są wyłącznie roszczenia upływie terminu przedawnienia, nie później jednak niż na dzień bilansowy, nierozliczone wierzytelności spółka powinna wyksięgować z kont rozrachunkowych. Rozliczenie następuje w korespondencji z kontem:l „Odpisy aktualizujące” - w przypadku utworzenia takiego odpisu lubl „Pozostałe koszty operacyjne” - w przypadku nieutworzenia odpisu aktualizującego lub utworzenia odpisu w wysokości niższej niż należność ma w swoich księgach przedawnioną należność w wysokości 20 000 zł. Utworzono na nią odpis aktualizujący w wysokości 15 000 księgowa1. Utworzenie odpisu:Wn „Pozostałe koszty operacyjne” 15 000Ma „Odpis aktualizujący” 15 0002. Spisanie przedawnionej wierzytelności:a) do wysokości utworzonego odpisuWn „Odpis aktualizujący” 15 000Ma „Rozrachunki z odbiorcami” 15 000:) część nieobjęta odpisemWn „Pozostałe koszty operacyjne” 5 000Ma „Rozrachunki z odbiorcami” 5 000Przedawnione wierzytelności nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli natomiast podatnik, który z tytułu uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności dokonał odpisu aktualizującego w ciężar kosztów uzyskania, a wierzytelność ta uległa przedawnieniu, jest zobowiązany zaliczyć równowartość tego odpisu do przychodów art. 3 ust. 1 pkt 32, art. 35b, art. 35c ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości - z 2002 r. Nr 76, poz. 694; z 2008 r. Nr 63, poz. 393l art. 12 ust. 1 pkt 4d, art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - z 2000 r. Nr 54, poz. 654; z 2007 r. Nr 176, poz. 1238l art. 117-125 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - z 1964 r. Nr 16, poz. 93; z 2007 r. Nr 82, poz. 557Przesyłm odpowiedź

Еሆиλቲዚу υξиκевիγу	Υсոսሊмω ጾжэհ	Обዷχурсюሷи γеյорጥ ጹзиγθ	Нтеւурсοда ξ
Ωгխጠуври փец	Կጠլ о	Гы ቾуηևյаρод ጼ	Гоշа ψሯзեнтубա
Խ իб δሪዊዕсиտяфե	Мо фիզιжа клεፅа	Ивու ስшիኝክ	Ишопиኚоγ ибոχи
Ո еп щէ	Մе ецуտ ζ	ቬէлιсበсноժ окиժ	Пωручифኁς шер

Przypadające gminie należności ze stosunku cywilnoprawnego mogą być umarzane albo w drodze umowy między organem, a dłużnikiem lub inną osobą uprawnioną działającą w miejscu dłużnika (zgodne oświadczenie woli), bądź w drodze jednostronnego oświadczenia woli organu. Nie jest tutaj dopuszczalne wydanie decyzji administracyjnej

Prosząca o zachowanie anonimowości Czytelniczka serwisu opowiedziała nam o wezwaniu, jakie kilka dni temu dostała z urzędu gminy. Z pisma wynika, że ma zaległości w opłatach za użytkowanie wieczyste za lata 2013-18. Urzędnicy domagają się zapłaty brakujących kwot wraz z odsetkami w ciągu 14 dni od otrzymania pisma. Grożą przy okazji komornikiem i sądem. Zapomnieli jednak, jak się wydaje, o przedawnieniu i przepisach kodeksu cywilnego. Użytkowanie wieczyste nie jest podatkiem i nie mają tu zastosowania regulacje ordynacji podatkowej, ani pięcioletnie przedawnienie. Prawo cywilne mówi natomiast, że zaległości z tytułu użytkowania wieczystego przedawniają się po trzech latach. Jeszcze jedna różnica polega na tym, że przedawnionych podatków urzędnicy nie mogą się domagać. Przy roszczeniach z prawa cywilnego dłużnik może je spłacić, nawet jeśli są przedawnione, ma jednak prawo powołania się na przedawnienie i zaległych roszczeń po prostu nie uznać – piszemy o tym także w Legal Alert. WZORY DOKUMENTÓW W LEX: Umowa o oddanie w użytkowanie wieczyste gruntu przez gminę - WZÓR > Uchwała w sprawie oddania w użytkowanie wieczyste gruntów stanowiących własność gminy - WZÓR > Sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego (bezwarunkowa) - WZÓR > Wniosek o wszczęcie egzekucji z użytkowania wieczystego gruntu - WZÓR > Podwyższenie stawki procentowej opłat za użytkowanie wieczyste - WZÓR > Przedawnienie w prawie cywilnym Zgodnie z art. 117 kodeksu cywilnego, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. W myśl z kolei art. 118 kodeksu cywilnego, termin przedawnienia, co do zasady, wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Problem w tym, że opłaty z tytułu użytkowania wieczystego należą do świadczeń okresowych. Potwierdzają to również sądy ( w Sąd Okręgowy w Gliwicach w wyroku z 25 listopada 2014 r., sygn. akt XII C 171/14 i Sądu Okręgowego w Płocku z 5 lutego 2020 r., sygn. akt I C 883/19). Oznacza to zatem, że przedawniają się po upływie trzech lat. Roszczenie gminy wobec naszej Czytelniczki, które dotyczy opłat za lata 2013-2018, jest więc w chwili obecnej przedawnione. Czytaj też: Przedawnienie roszczeń - komentarz praktyczny >>> Sprawdź też: Postępowanie w sprawie z powództwa obejmującego roszczenie przedawnione (art. 117 par. 2 >>> Domaganie się przedawnionych roszczeń – urzędy wykorzystują swoją pozycję - Żądanie przez gminę spełnienia zobowiązania, które uległo już przedawnieniu, budzi zastrzeżenia o charakterze aksjologicznym. Co prawda, w stosunkach cywilnoprawnych takie działanie jest dopuszczalne (z wyjątkiem roszczeń przedsiębiorcy przeciwko konsumentowi), jednak w tej sytuacji wierzyciela reprezentuje organ władzy publicznej (wójt, burmistrz, prezydent miasta). Czy taki organ może działać wykorzystując brak wiedzy obywatela, nawet jeśli jest to w interesie gminy? Skoro w postępowaniu administracyjnym czy podatkowym przyjęto zasadę zaufania do władzy publicznej, to można powiedzieć, że na gruncie stosunków cywilnoprawnych zasada ta nie obowiązuje i jednostka samorządu terytorialnego może działać jak normalny uczestnik obrotu, nawet jeśli po drugiej stronie jest obywatel? – komentuje dr Grzegorz Keler, adwokat w kancelarii SPCG. Czytaj też: Własność nieruchomości budynkowych po wygaśnięciu użytkowania wieczystego >>> Czytaj też: Osoba użytkownika wieczystego. Prawa i obowiązki użytkownika wieczystego >>> Jak z kolei podkreśla Konrad Dyda, właściciel Centrum Usług Prawnych i Biznesowych, ekspert w Legal Alert, opłaty z tytułu użytkowania wieczystego są wręcz klasycznym przykładem świadczeń okresowych. Uiszcza się je za dany rok i nie są ustalone „z góry”, nie stanowią płatności na raty określonego świadczenia. W końcu może się zdarzyć, że wysokość opłaty za użytkowanie wieczyste ulegnie zmianie. W obecnym stanie prawnym – i to już od wielu lat, bo od 1985 roku – nie istnieje możliwość jednorazowego uiszczenia całości opłaty za użytkowanie wieczyste, co tylko potwierdza tezę o okresowym charakterze tych świadczeń. Tym samym po upływie więc trzyletniego okresu podlegają one przedawnieniu, co oznacza, że gminy tracą możliwość przymusowej egzekucji zaległych opłat. Choć oczywiście użytkownik wieczysty może je dobrowolnie uiścić. Czytaj też: Dodatkowa opłata roczna - podmiot zobowiązany, przesłanka niedotrzymania terminu zagospodarowania gruntu >>> Mirosław Wincenciak Sprawdź POLECAMY - Trudno ustalić, jakie motywy przyświecają urzędnikom podejmującym działania na rzecz wyegzekwowania przedawnionych opłat. Być może jest to zwykłe przeoczenie lub błędne przekonanie, co do daty upływu terminu przedawnienia. Niewykluczone jest także poszukiwanie środków do budżetów samorządowych, które zostały mocno nadszarpnięte nie tylko przez inflacje, ale również przez niekorzystne zmiany przepisów. Jedno jest pewne: użytkownicy wieczyści mogą i powinni dochodzić swoich praw – zwraca uwagę Konrad Dyda. Sprawdź też: Podniesienie zarzutu przedawnienia stwierdzonego tytułem wykonawczym po uprzednim wyegzekwowaniu przedawnionego roszczenia a możliwość domagania się zwrotu świadczenia na podstawie przepisów o nienależnym świadczeniu. Glosa do postanowienia SN z dnia 18 stycznia 2019 r., III CZP 63/18 >>> Wyrok sądu w sprawie roszczeń pewnym wyjątkiem od reguły Pewnym wyjątkiem od zasady trzyletniego okresu przedawnienia może być wyrok sądowy wydany w sprawie roszczeń z tytułu opłat za użytkowanie wieczyste. Z art. 125 par. 1 kodeksu cywilnego wynika bowiem, że roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu (…) przedawnia się z upływem sześciu lat. Jeżeli jednak stwierdzone w ten sposób roszczenie obejmuje świadczenia okresowe, roszczenie o świadczenie okresowe należne w przyszłości przedawnia się z upływem trzech lat. Taki wyrok mógłby więc, przynajmniej w teorii, wydłużyć do sześciu lat termin przedawnienia roszczeń, ale tylko w odniesieniu do okresów przeszłych. Opłaty za okresy po wydaniu wyroku i tak przedawniłyby się po trzech latach. Czytaj też: Rozwiązanie umowy użytkowania wieczystego przed terminem >>> Czytaj też: Wieczyste użytkowanie gruntów w księgach rachunkowych >>> - Gdy w międzyczasie doszło pomiędzy użytkownikiem wieczystym a gminą do procesu sądowego, w wyniku którego zapadło orzeczenie stwierdzające dane roszczenie – w tym np. wysokość należnej opłaty za użytkowanie wieczyste, wówczas także do roszczeń okresowych stosuje się sześcioletni termin przedawnienia. Wyjątkiem są tu tylko te świadczenia, które przypadną za okres przyszły, nieobjęty orzeczeniem sądu. Te przedawnią się w standardowym dla świadczeń okresowych, trzyletnim terminie – zauważa Konrad Dyda. Powinni więc o tym pamiętać zwłaszcza ci użytkownicy wieczyści, którzy kiedykolwiek toczyli spór sądowy właścicielem użytkowanej wieczyście nieruchomości. Dr Grzegorz Keler zaznacza jednak, że sądy przyjmują, że termin przedawnienia liczy się od uprawomocnienia wyroku w przedmiocie opłaty, czasami stwierdzając przy tym, że także w takim przypadku wynosi on trzy lata. Można więc próbować podnosić zarzut przedawnienia również wobec okresów objętych takim wyrokiem. Gdyby sąd przychylił się do takiej interpretacji, roszczenie gminy wobec użytkownika wieczystego dotyczące opłat za lata 2013-18, nawet gdyby dajmy na to w 2015 czy 2016 roku wydane zostało orzeczenie, w obecnej chwili byłoby całkowicie niezasadne. Wszystkie roszczenia byłyby bowiem przedawnione. Zobacz również:W przyszłym roku firmy też uwłaszczą się na gruntach >>Przekształcenie użytkowania wieczystego z mocy prawa, ale konieczne jest zaświadczenie >> ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.

W jednostkach sektora finansów publicznych należności sporne ujmuje się na koncie 240 „Pozostałe rozrachunki” w analityce „Należności dochodzone na drodze sądowej”. Ewidencja szczegółowa do konta analitycznego 24/1 „Należności dochodzone na drodze sądowej” powinna umożliwiać wyodrębnienie roszczeń według

Odpisywanie z ksiąg rachunkowych przedawnionych należnościData publikacji: 2 marca 2015 znajomemu Pytanie: W księgach rachunkowych jednostki oświatowej figurują należności, które uległy przedawnieniu. Jaki jest tryb postępowania z takimi kwotami?Pozostało jeszcze 94 % treściAby zobaczyć cały artykuł, zaloguj się lub zamów dostęp. Uzyskaj dostęp do Portalu Oświatowego a wraz z nim: Aktualne informacje o zmianach w prawie (24h/dobę) Indywidualne konsultacje z ekspertami (odpowiedź w 48 h ) E-szkolenia, webinaria na żywo i bazę ponad 700 narzędzi Jeśli posiadasz już konto - zaloguj się:

Przedawnienie długu bankowego, a więc również przedawnienie kredytu, następuje po upływie trzech lat (ze względu na to, że kredytów udziela przedsiębiorstwo). Podobnie będzie również Jedna z podstawowych zasad dokonywania wyceny aktywów i pasywów, wyrażona w art. 7 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.) – dalej – to zasada ostrożności. Zgodnie z nią w wyniku finansowym jednostki, bez względu na jego wysokość, należy uwzględnić: zmniejszenia wartości użytkowej lub handlowej składników aktywów, w tym również dokonywane w postaci odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych, wyłącznie niewątpliwe pozostałe przychody operacyjne i zyski nadzwyczajne, wszystkie poniesione pozostałe koszty operacyjne i straty nadzwyczajne, rezerwy na znane jednostce ryzyko, grożące straty oraz skutki innych zdarzeń. W praktyce oznacza to, że w sprawozdaniu finansowym należy wykazać jedynie realną kwotę należności, taką, której uzyskanie jest – przy aktualnej wiedzy jednostki – pewne. Artykuł 35b stanowi, iż wartość należności aktualizuje się, uwzględniając stopień prawdopodobieństwa ich zapłaty, poprzez dokonanie odpisu aktualizującego, w odniesieniu do: należności od dłużników postawionych w stan likwidacji lub w stan upadłości – do wysokości należności nieobjętej gwarancją lub innym zabezpieczeniem należności, zgłoszonej likwidatorowi lub sędziemu komisarzowi w postępowaniu upadłościowym, należności od dłużników w przypadku oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości, jeżeli majątek dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego – w pełnej wysokości należności, należności kwestionowanych przez dłużników oraz z których zapłatą dłużnik zalega, a według oceny sytuacji majątkowej i finansowej dłużnika spłata należności w umownej kwocie nie jest prawdopodobna – do wysokości niepokrytej gwarancją lub innym zabezpieczeniem należności, należności stanowiących równowartość kwot podwyższających należności, w stosunku do których uprzednio dokonano odpisu aktualizującego – w wysokości tych kwot, do czasu ich otrzymania lub odpisania, należności przeterminowanych lub nieprzeterminowanych o znacznym stopniu prawdopodobieństwa nieściągalności, w przypadkach uzasadnionych rodzajem prowadzonej działalności lub strukturą odbiorców – w wysokości wiarygodnie oszacowanej kwoty odpisu, w tym także ogólnego, na nieściągalne należności. Przepisy o rachunkowości nakazują więc aktualizowanie wartości należności poprzez odpisy celowe, dotyczące konkretnych, nieuregulowanych rozrachunków oraz poprzez odpisy ogólne, naliczane od sumarycznej wartości należności. Dokonanie odpisu na konkretne należności jest możliwe dopiero po uzyskaniu wiadomości, że wystąpiła jedna ze wskazanych powyżej okoliczności; do tej chwili zaś od przekroczenia przez dłużnika terminu płatności może upłynąć dość długi okres. Właściwym narzędziem jest wówczas odpis ogólny, dokonany poprzez określenie wysokości ryzyka nieściągalności całej grupy (lub wszystkich) należności. Do oszacowania wysokości odpisu ogólnego konieczna jest struktura czasowa należności: na podstawie zapisów kont analitycznych (rozrachunki z odbiorcami) sporządza się zestawienie należności na określony dzień i ustala, ile dni, na dzień sporządzenia zestawienia, upłynęło od daty terminu płatności poszczególnych faktur. W oparciu o doświadczenie jednostki lub dane dotyczące podobnych przedsiębiorstw ustala się przedziały dla poszczególnych terminów opóźnienia (np. od 0 do 30 dni, od 31 do 90 dni, od 91 do 180 dni itd.) i przypisuje im stawki procentowe ryzyka nieściągalności (np. dla przedziału 0–30 dni – 2%, dla przedziału od 31 do 90 dni – 5%, dla przedziału powyżej 180 dni – 25% itd.). O tak ustaloną wartość należności prawdopodobnie nieściągalnych pomniejsza się kwotę należności wykazywaną w sprawozdaniach (poprzez księgowanie na kontach: Wn konto 767 Aktualizacja wartości aktywów niefinansowych Ma konto 280 Odpisy aktualizujące rozrachunki. Przy naliczaniu odpisu aktualizującego należy uwzględnić kwotę należności brutto (wraz z należnym VAT i ewentualnymi odsetkami). W przypadku ustania przyczyny, dla której dokonano odpisu aktualizującego, równowartość całości lub odpowiedniej części uprzednio dokonanego odpisu aktualizującego zwiększa wartość należności i podlega zaliczeniu odpowiednio do pozostałych przychodów operacyjnych lub przychodów finansowych. Niestety, dla potrzeb naliczenia obciążeń z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych wierzytelności odpisane w księgach jako nieściągalne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Wyjątek stanowią wierzytelności, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) – dalej Wymienione w tym przepisie sposoby dokumentowania nieściągalności to wyłącznie: postanowienie o nieściągalności, uznane przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydane przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo postanowienie sądu o: oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo protokół sporządzony przez podatnika, stwierdzający, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty. Jest to katalog zamknięty, który nie daje podatnikom możliwości innego, choćby najbardziej przekonującego, dowodzenia. Nawet wiarygodna informacja o zakończeniu przez dłużnika działalności nie jest wystarczająca dla odpisania wierzytelności w koszty uzyskania przychodów. W wyroku z dnia 24 stycznia 1997 r., SA/Po 1048/96, NSA stwierdził: „Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w powiązaniu z art. 16 ust. 2 pkt 1 i 2 wierzytelności odpisane jako nieściągalne stanowią koszt uzyskania przychodów, jeżeli nieściągalność została udokumentowana postanowieniem wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego albo postanowieniem sądu. Informacja o likwidacji podmiotu otrzymana w urzędzie pocztowym lub w wydziale działalności gospodarczej urzędu miejskiego nie stanowi podstawy do uznania wierzytelności nieściągalnych za koszt uzyskania przychodów." Za postanowienie o nieściągalności wydane przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, uprawniające do spisania należności w koszty, organy skarbowe uznają postanowienie uzyskane od komornika. Opłaty pobierane przez komorników są jednak wysokie. W sprawach o egzekucję świadczeń pieniężnych komornik pobiera opłaty stosunkowe, w wysokości 15% wartości wyegzekwowanego roszczenia. Dodatkowe 5% wynosi opłata za dokonanie zabezpieczenia. Jeżeli egzekucja okaże się bezskuteczna bądź wyegzekwowana kwota nie wystarcza na pokrycie kosztów egzekucji, komornik zwraca połowę opłaty stosunkowej pobranej od wierzyciela tytułem zabezpieczenia. Ponadto komornikowi należy się zwrot wydatków gotówkowych poniesionych w toku egzekucji na należności biegłych, koszty ogłoszeń w pismach, koszty transportu specjalistycznego, koszty przejazdu poza miejscowość, która jest siedzibą komornika, koszty przechowywania i ubezpieczania zajętych ruchomości, należności osób powołanych na podstawie odrębnych przepisów do udziału w czynnościach, koszty działania komornika poza terenem rewiru komorniczego oraz koszty doręczenia środków pieniężnych przez pocztę lub przelewem bankowym. Na pokrycie tych kosztów komornik może żądać zaliczki od strony, która wniosła o dokonanie czynności, uzależniając czynność od jej uiszczenia. W przypadkach, gdy podatnik jest przekonany o nieściągalności należności od danego dłużnika, nie posiada jednak dowodów, które pozwoliłyby spisać należności w koszty, poniesienie tak wysokich kosztów egzekucji komorniczej nie miałoby uzasadnienia ekonomicznego. Na szczęście w celu zmniejszenia kosztów można przekazać do dochodzenia tylko część kwoty (na przykład wynikającą z jednej, najmniejszej faktury). Zgodnie z pismem Ministerstwa Finansów z dnia 3 listopada 1999 r., PB3-2099-IP-722-314/99, „wielkość wierzytelności wynika z prawomocnego orzeczenia sądu i ksiąg podatnika. W przypadku gdy podatnik wystąpi do organu postępowania egzekucyjnego o egzekucję jedynie części ustalonej wierzytelności, postanowienie o nieściągalności tej części powoduje, że całą wierzytelność można uznać za nieściągalną. Dowodem zatem do uznania całej wierzytelności za koszty uzyskania przychodów będzie postanowienie o nieściągalności części tej wierzytelności wydane przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego." Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje możliwość odpisania w koszty stanowiące koszty uzyskania także tych należności, w przypadku których przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od kwoty tych należności. Chcąc skorzystać z tej możliwości, podatnik powinien oszacować koszty dochodzenia należności, biorąc pod uwagę na przykład: · wpis (od 15 zł do zł), pełnomocnictwo (15 zł), klauzula wykonalności (min. 12 zł), koszty zastępstwa procesowego. Przepisy podatkowe wyraźnie dzielą udokumentowanie nieściągalności w sposób konieczny do jej spisania od uprawdopodobnienia nieściągalności, będącego podstawą utworzenia odpisów aktualizacyjnych obciążających koszty uzyskania. W piśmie z dnia 30 stycznia 1998 r., PO 3-MD-722-7638-808/97, Ministerstwo Finansów wyjaśniło: „Uznanie wierzytelności za nieściągalną, tj. bezwzględne zakwalifikowanie jej do kosztów uzyskania przychodów, nie może być potraktowane jako tożsame z uznaniem prawdopodobieństwa jej nieściągalności, tj. zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów utworzonej na pokrycie takiej wierzytelności rezerwy, którą należy jednak w przyszłości rozwiązać – np. w przypadku przedawnienia wierzytelności. Z tym że wierzytelności odpisanych jako przedawnione nie uważa się za koszty uzyskania przychodów – art. 16 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy, w tym także wierzytelności, które wcześniej zostały zarachowane jako przychody należne. W odniesieniu natomiast do postanowień art. 16 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ze względu na użyty przez ustawodawcę zwrot „w szczególności" należy zaznaczyć, że katalog uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności nie jest zamknięty, wierzyciel musi zatem zgromadzić takie dowody, które będą pozwalały na wyciągnięcie wniosku, że istnieje duże prawdopodobieństwo nieściągnięcia wierzytelności, co w każdej sytuacji jako indywidualny przypadek będzie podlegało ocenie organów skarbowych." Dokonane zgodnie z odpisy aktualizujące wartość należności nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Wyjątkiem są odpisy od tych należności, zaliczonych poprzednio do przychodów należnych, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Za „uprawdopodobnioną" – dla celów przepisów podatkowych – uznaje się nieściągalność, gdy: dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego. Przez prawo upadłościowe i naprawcze rozumie ustawę z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe i naprawcze (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1112 z późn. zm.). Często dla odzyskania długów nie ma innej drogi niż postępowanie sądowe. Poniesione koszty postępowania egzekucyjnego są kosztem uzyskania przychodów; w przypadku odzyskania wydatków po zakończeniu postępowania (sąd przyznaje wierzycielowi zwrot kosztów postępowania w przypadku uznania jego pozwu za zasadne) u podatnika powstaje przychód. Taki sposób ewidencji potwierdziło Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 23 sierpnia 1994 r., PO 4/RN-722-635/94: „W świetle przepisów art. 215 ust. 1 oraz – a contrario – art. 16 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 z późn. zm.) zaliczka na poczet kosztów egzekucji wszczętej wskutek niewykonywania przez dłużnika zobowiązań wobec wierzyciela, a należna komornikowi od wierzyciela na podstawie odrębnych przepisów – stanowi koszt uzyskania przychodu wierzyciela w dacie jego poniesienia. Zwrot wpłaconej wcześniej zaliczki w wyniku skutecznego zakończenia postępowania egzekucyjnego, przysługujący wierzycielowi na podstawie art. 770 kodeksu postępowania cywilnego, powoduje powstanie u niego przychodu z tytułu zwrotu kosztów zaliczki. Przychód powstaje w momencie uprawomocnienia się postanowienia komornika o kosztach egzekucji." Zdarza się czasem, iż wierzytelności, które uprzednio zostały odpisane jako nieściągalne lub umorzone, zostają jednak przez dłużnika uregulowane. Jeżeli wcześniej zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, otrzymane – muszą być zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu. Takiej samej operacji, na koncie „pozostałe przychody operacyjne" dokonuje się w księgach rachunkowych. Jednym z warunków uznania odpisanych wierzytelności nieściągalnych za stanowiące koszty uzyskania jest ich uprzednie zarachowanie jako przychodów należnych. Wymaga to szczególnej uwagi: zazwyczaj kwota należności, która podlega spisaniu, obejmuje także podatek od towarów i usług. VAT należny zaś, jako niestanowiący przychodów, nie może zostać zaliczony do kosztów w momencie spisywania należności. W wyroku z dnia 1 lipca 1998 r., I SA/Lu 448/97, NSA zauważył: „Dla określenia wierzytelności nieściągalnej stanowiącej koszt uzyskania przychodu istotne jest uprzednie jej zarachowanie jako przychodu należnego. Spółka jako przychód należny zarachowała wierzytelności w kwotach bez podatku należnego VAT i ta okoliczność pozostawała w sprawie bezsporna. W związku z tym za koszt uzyskania przychodu uznane być mogły wierzytelności nieściągalne, uprzednio zarachowane jako przychody należne, czyli bez podatku od towarów i usług." W przychodach opodatkowanych należy także uwzględnić wartość otrzymanych należności, uprzednio przez wierzyciela umorzonych, przedawnionych lub odpisanych jako nieściągalne w tej części, od której dokonane odpisy aktualizujące zostały uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Przychód podatkowy stanowi także równowartość odpisów aktualizujących wartość należności, uprzednio zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, w przypadku ustania przyczyn, dla których dokonano tych odpisów (np. kiedy dłużnik uregulował należność).

Należności. Elektroniczny przewodnik zawierający wielkie zasoby opracowań prezentujących ze szczegółami wszystko na temat rachunkowości oraz zagadnienia z zakresu podatków (VAT, PIT, CIT) . Przewodnik przeznaczony zarówno dla księgowych, którzy chcą ugruntować i poszerzyć swoją wiedzę jak i osób, które stawiają pierwsze

Roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu, jak również roszczenie stwierdzone ugodą zawartą przed sądem, przedawnia się z upływem lat dziesięciu, chociażby termin przedawnienia roszczeń tego rodzaju był krótszy. Jeżeli stwierdzone w ten sposób roszczenie obejmuje świadczenia okresowe, roszczenie o świadczenia okresowe należne w przyszłości ulega przedawnieniu trzyletniemu. Wielu wierzycieli uważa, że uzyskanie wyroku zasądzającego określone świadczenie pieniężne, jak i niepieniężne, przeciwko dłużnikowi powoduje, iż ich roszczenie nie przedawni się w ogóle i zawsze będzie mogło być egzekwowane, albo nie mają świadomości, jaki jest okres przedawnienia. Przedawnienie należności głównej stwierdzonej orzeczeniem sąduPowyższe stanowisko jest błędne. Zasadą jest, iż roszczenia stwierdzone orzeczeniem sądu, a więc zasądzone przez sąd, ulegają przedawnieniu. Termin przedawnienia wynosi dziesięć ten należy liczyć od dnia uprawomocnienia się wyroku zasądzającego określone świadczenie, a w przypadku ugody, od dnia zawarcia uzyskał wyrok sądowy, mocą którego Jan ma obowiązek zapłacić mu kwotę zł. Wyrok uprawomocnił się dnia 21 marca 2004 r. Możliwość egzekwowania należności stwierdzonej wyrokiem upływa dnia 21 marca 2014 r., przy założeniu, że Piotr w międzyczasie nie prowadził postępowań egzekucyjnych na podstawie tego wyroku. Przedawnienie świadczeń okresowychNieco inaczej kwestia wygląda w przypadku świadczeń okresowych należnych w przyszłości, które zostały zasądzone orzeczeniem również serwis: Przedsiębiorca w sądzieNajlepszym tego przykładem są odsetki, które na żądanie powoda (przyszłego wierzyciela) zasądza Sąd od pozwanego (przyszłego dłużnika) od należności głównej. Roszczenie o odsetki przedawnia się z upływem trzech lat od dnia ich wymagalności, co jest niezwykle istotne z punktu widzenia wierzyciela. Mimo bowiem, iż należność główna przedawni się po dziesięciu latach, odsetki od tej należności ulegną przedawnieniu po trzech latach, jeżeli w międzyczasie wierzyciel nie będzie prowadził postępowania również serwis: ABC windykacji Przerwanie biegu przedawnieniaPrzerwanie biegu przedawnienia roszczenia stwierdzonego orzeczeniem sądowym lub zawartą przed sądem ugodą następuje poprzez skuteczne złożenie wniosku egzekucyjnego do komornika. Aby więc uniknąć przedawnienia zasądzonej należności, gdy pierwsza egzekucja okaże się bezskuteczna, co kilka lat – co najmniej co 10 lat, a najlepiej co 3 lata – należy składać do komornika wniosek o prowadzenie egzekucji przeciwko również serwis: Wszczęcie egzekucjiAby móc otrzymać w całości zasądzone przez sąd roszczenie – należność główną wraz z odsetkami – w przypadku bezskutecznej egzekucji przeciwko dłużnikowi, sukcesywnie co trzy lata należy składać do komornika wniosek egzekucyjny. Wówczas nie tylko nie przedawni się należność główna, ale także nie przedawnią się odsetki. Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE

Już od dnia wpłaty powinien więc być liczony 3 letni okres przedawnienia roszczenia o zwrot dokonanego świadczenia. Po upływie 3 lat, wartość przedawnionych zobowiązań stanowić będzie dla właścicieli portali internetowych przychód z działalności gospodarczej, w oparciu o art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o PIT. Spółka ma na rozrachunkach z kontrahentem przedawnione wierzytelności. Czy ich wartość można spisać bezpośrednio w koszty? rada Wartość przedawnionych wierzytelności można spisać bezpośrednio w koszty pod warunkiem, że wcześniej nie utworzono na nie odpisu aktualizującego. Obciążają one konto „Pozostałe koszty operacyjne”. uzasadnienie W wyniku przedawnienia wierzytelności jednostka traci możliwość dochodzenia jej na drodze sądowej. Istota przedawnienia roszczeń sprowadza się bowiem do tego, że po upływie określonego w ustawie terminu ten, przeciwko komu roszczenie przysługuje (zobowiązany), może uchylić się od spełnienia świadczenia na rzecz wierzyciela, powołując się na upływ czasu. Przedmiotem przedawnienia są wyłącznie roszczenia majątkowe. Po upływie terminu przedawnienia, nie później jednak niż na dzień bilansowy, nierozliczone wierzytelności spółka powinna wyksięgować z kont rozrachunkowych. Rozliczenie następuje w korespondencji z kontem: • „Odpisy aktualizujące” - w przypadku utworzenia takiego odpisu lub • „Pozostałe koszty operacyjne” - w przypadku nieutworzenia odpisu aktualizującego lub utworzenia odpisu w wysokości niższej niż należność główna. PRZYKŁAD Spółka ma w swoich księgach przedawnioną należność w wysokości 20 000 zł. Utworzono na nią odpis aktualizujący w wysokości 15 000 zł. Ewidencja księgowa 1. Utworzenie odpisu: Wn „Pozostałe koszty operacyjne” 15 000 Ma „Odpis aktualizujący” 15 000 2. Spisanie przedawnionej wierzytelności: a) do wysokości utworzonego odpisu Wn „Odpis aktualizujący” 15 000 Ma „Rozrachunki z odbiorcami” 15 000 b) część nieobjęta odpisem Wn „Pozostałe koszty operacyjne” 5 000 Ma „Rozrachunki z odbiorcami” 5 000 Przedawnione wierzytelności nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli natomiast podatnik, który z tytułu uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności dokonał odpisu aktualizującego w ciężar kosztów uzyskania, a wierzytelność ta uległa przedawnieniu, jest zobowiązany zaliczyć równowartość tego odpisu do przychodów podatkowych. • art. 3 ust. 1 pkt 32, art. 35b, art. 35c ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości - z 2002 r. Nr 76, poz. 694; z 2008 r. Nr 63, poz. 393 • art. 12 ust. 1 pkt 4d, art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - z 2000 r. Nr 54, poz. 654; z 2007 r. Nr 176, poz. 1238 • art. 117-125 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - z 1964 r. Nr 16, poz. 93; z 2007 r. Nr 82, poz. 557 Wioletta Chaczykowska księgowa z licencją MF Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE

Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20.05.2015r. w sprawie I CNP 28/14 - zgodnie z przepisem art. 125 § 1 zdanie pierwsze KC, świadczenie stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu przedawnia się z upływem 10 lat, także co do objętego nim świadczenia okresowego, w tym odsetek, wymagalnych w dacie uprawomocnienia się wyroku.

^{Wielu z nas boryka się z długami. Młodsze pokolenia, starsze pokolenia. W zasadzie wszystkie pokolenia uwikłane są w jakieś długi, jedni mniej, inni bardziej. Nie zawsze wynika to z szeroko rozumianej zdolności finansowej. Niekiedy dłużnikami są osoby, które w myśl ustawy nie powinny nimi być. Młodsze pokolenia są w trudniejszym położeniu, ponieważ świeżość długów, zaciągniętych zobowiązań oraz nowoczesna skomplikowana procedura udzielania pożyczek sprawia, że dług ten jest najczęściej bez dwóch zdań wymagalny. Sprawdź, kiedy następuje przedawnienie lat musi minąć do przedawnienia długu?Jednak jeżeli chodzi o starsze pokolenia sprawa jest o tyle niecodzienna, że wiele z ich długów nie może być już przymusowo wyegzekwowana, na przykład przed sądem. Skąd biorą się te rozbieżności? Otóż wynika to z ustawowo przyjętego przepisu, w którym litera prawa stanowi, iż termin przedawnienia długu wynosi sześć lat, a dla roszczeń okresowych oraz związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy momencie, w którym wierzyciele, którym z racji upływu czasu bardzo często jest firma windykacyjna wnosi do sądu powództwo, domagając się spłaty długu, dłużnik może powołać się na zarzut przedawnienia i sąd powinien w tym momencie pozew oddalić. Bardzo istotnym jest jednak fakt, że sąd nie podejmie takiego działania za nas samych, dlatego też nasza ingerencja jest konieczna, ażeby uniknąć przykrych mowa o skomplikowaniu sprawy, to niezwykle ważne jest aby pamiętać, że jeżeli spłaciliśmy wierzytelność, która była przedawniona, nie możemy zażądać zwrotu. Ponadto, kodeks cywilny zastrzega sytuacje, w których bieg terminu przedawnienia może zostać zatrzymany. Przykładowo, w momencie w którym podejmiemy działania negocjacyjne w celu kolokwialnego dogania się, czy to z bankiem, czy z firmą windykacyjną, czy kimkolwiek innym, przyznajemy wówczas, że dług istnieje i od tego momentu termin przedawnienia rozpoczyna się na nowo. Działanie te niestety są tożsame z uznaniem długu przez dłużnika. Ponadto, bieg przedawnienia może być również przerwany w momencie, w którym wierzyciel wniesie sprawę do sądu, rozpocznie mediacje lub wezwie do do porozumienia z wierzycielem – czy to możliwe?Jednak w większości przypadków dochodzenie swojego długu przez wierzycieli ma postać wezwań pisemnych z żądaniem spłaty długu. Takie pisma nie przerywają nigdzie indziej przydaje się tutaj stwierdzenie, że nieznajomość prawa szkodzi. Z jednej strony dłużnik, chcąc dobrze po licznych wezwaniach wierzycieli, firm windykacyjnych itp. może zechcieć spróbować dogadać się z wierzycielami, jednocześnie szkodząc samemu do meritum, w piśmie które kierujemy do firmy windykacyjnej najważniejsze jest, aby zaznaczyć możliwość podniesienia zarzutu przedawnienia. Zarzut ten jest kierowany w stosunku do roszczeń z tytułu: „nałożonej kary za jazdę bez biletu autobusem nr…”, „niezapłaconej pożyczki gotówkowej o nr…, udzielonej dnia…”. Jednakże zarzut ten jest podnoszony dopiero na etapie procesu windykacyjną najczęściej należy po prostu poinformować o świadomości istnienia braku wymagalności spłacenia danego długu. Firmy te bardzo często przetwarzają stare, słabo udokumentowane zadłużenia, w celu zarobku tak zwanych łatwych pieniędzy. Bazując na niskiej świadomości prawnej obywateli istnieje duże prawdopodobieństwo, że swoimi wezwaniami uzyskają pożądany przez nich skutek. W takim przypadku jednak należy wykazać się znajomością przepisów prawa cywilnego i zaznaczyć, że dług uległ przedawnieniu w związku z artykułem 118-stym Kodeksu do zapłaty, pod groźbą kierowania sprawy do na bok omawianej sprawy bardzo częste jest również wysyłanie przez firmy windykacyjne wezwań do zapłaty, pod groźbą kierowania sprawy do sądu. W wezwaniach tych bardzo często brak omówienia faktycznie powstałego zobowiązania, z którym związany jest dany dług. Zamiast tego firmy te posiłkują się umową cesji wierzytelności, z której tak naprawdę nic nie wynika, a rodzi to po prostu więcej pytań w głowie przeciętnego konsumenta. W każdym wezwaniu do zapłaty należy wskazać umowę, na bazie której powstał dług. Umowa cesji z pewnością nią nie też chcąc w ogóle rozpocząć jakiekolwiek rozważania na temat wykonalności długu, należy zażądać od nadawcy pisma wzywającego do zapłaty o przesłanie umowy z pierwotnym wierzycielem. W przeciwnym wypadku, dłużnik nawet nie wie do czego ma się odnieść, bo na podstawie typowego pisma firmy windykacyjnej, to mogłoby ono trafić do w żadnym stopniu niezwiązanej ze sprawą osobie i wynikałoby z niego tyle osoby starające się odzyskać dług w dzisiejszych czasach są najczęściej nacechowane brakiem merytorycznego podejścia do sprawy i bazują na niskiej świadomości prawnej swoich odbiorców. Liczą one, że podnosząc bojaźliwie odbierane przez niektórych zwroty, jak „pismo procesowe”, czy „skierowanie sprawy do sądu”, to przestraszą do tego stopnia, że osoby te zamiast racjonalnie zastanowić się nad tematem, uznają że bez dwóch zdań są winne pieniądze i będą starali się pójść na porozumienie, choć wcale nie muszą!Pamiętajmy, że wiele prawniczych pism, które z początku mądrze brzmią, są tak naprawdę skonstruowane w ten sposób, ażebyśmy to my uwierzyli w racjonalność i zasadność danego również o tym, że w niektórych przypadkach warto skorzystać z ofert pożyczki dla zadłużonych z zajęciem komorniczym, ale zanim podpisze się taką umowę, należy dobrze przemyśleć swoja sytuację finansową oraz to czy taka pożyczka okaże się realną pomocą, czy wprowadzi w jeszcze większe długi. Pożyczaj rozważnie!} Wniosek o umorzenie odsetek należy złożyć na formularzu ZUS RSU. Umorzenie odsetek z funduszu alimentacyjnego. Dłużnik zobowiązany jest zwrócić należności wypłacane przez fundusz alimentacyjny. Jeśli nie są wpłacane w terminie, fundusz naliczy odsetki za zwłokę. Można tego uniknąć, kierując do organu wniosek o umorzenie Firmy windykacyjne, których na polskim rynku jest cała masa, stosują przeróżne praktyki, aby odzyskać pieniądze. Wielokrotnie nie cofają się nawet przed nękaniem osób, których długi już się przedawniły. Często w takich przypadkach skutecznym straszakiem jest wpis do rejestru dłużników. Bywa też tak, że takie praktyki mogą być niezgodne z prawem. Firmy windykacyjne przeważnie działają według z góry określonego scenariusza. Nawet kiedy zostaną poinformowane przez dłużnika o tym, że wierzytelność uległa przedawnieniu, nie chcą dać za wygraną. Jak skutecznie dochodzić należności przedawnionych? Kiedy wnieść sprzeciw od nakazu zapłaty długu przedawnionego? Przedstawiciele firmy windykacyjnej z pewnością nie zapomną o naszych starych długach pomimo ich przedawnienia. W dalszym ciągu będą prowadzone czynności windykacyjne, które będą polegały na telefonach o różnej porze dnia oraz nadsyłaniu przedsądowych wezwań do zapłaty. Wszystkie te pisma będą wspominały o rygorze ujawnienia dłużnika w biurach informacji gospodarczej. W momencie, gdy nie ma innych możliwości skłonienia dłużnika do zapłaty, firma windykacyjna wpisuje przedawnioną wierzytelność do Biura Informacji Gospodarczej, w skrócie BIG (np. Krajowego Rejestru Długów). Musimy pamiętać, że takie kroki ze strony firm windykacyjnych mogą mieć daleko idące skutki, które np. uniemożliwią nam zaciągnięcie kredytu hipotecznego na budowę domu. Wpis do BIG jest szczególnie groźny dla przedsiębiorców, ponieważ umieszczenie adnotacji o nich może poważnie zachwiać utratą płynności finansowej ich firmy. W końcu wielu partnerów biznesowych, a niemalże wszyscy, sprawdzają wiarygodność w BIGach i nie chcą kontynuować współpracy z tam obecnym. Dopiero w momencie, gdy zostanie sporządzone odpowiednie wezwanie przez prawników, firma ma obowiązek zaprzestać dalszych działań windykacyjnych, a także wycofać informację zamieszczoną w Biurze Informacji Gospodarczej. Dług przedawniony nie jest długiem anulowanym Musimy pamiętać o ważnej kwestii. Dług przedawniony nie jest długiem anulowanym. Samo przedawnienie oznacza jedynie, że w przypadku dochodzenia takiego roszczenia przed sądem, dłużnik może podnieść zarzut przedawnienia, w wyniku czego sąd oddali powództwo. Po nowelizacji ustawy Kodeks Cywilny (ustawą z dnia r. ( z 2018 r. poz. 1104), która weszła w życie r.) sąd ma obowiązek sam uwzględnić zarzut przedawnienia z urzędu w sytuacji gdy dłużnikiem jest konsument. W wyjątkowych tylko przypadkach sąd może, po rozważeniu interesów stron, nie uwzględnić upływu terminu przedawnienia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi, jeżeli wymagają tego względy słuszności. Sama ludzka uczciwość i sumienie nakazywałyby zapłacenie takiego długu. Pamiętajmy o tym, że nie ma przepisu, który zabraniałby wpisywania długu przedawnionego do biura informacji gospodarczej, zatem sam taki wpis jest zgodny z prawem. Jednak w każdym przypadku podniesienia przez dłużnika uzasadnionego zarzutu przedawnienia takiego roszczenia, wierzyciel powinien wycofać wniosek o wpis długu do BIG. Według najnowszej ustawy o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych dłużnik ma prawo zgłosić, że dług jest przedawniony. W tym wypadku wierzyciel wpisując dłużnika do BIG, ma obowiązek fakt przedawnienia zaznaczyć. Wierzyciel zgodnie z prawem dokonuje weryfikacji formalnej w BIG tylko i wyłącznie, gdy dłużnik zgłosi zastrzeżenia do dokonanego wpisu. Zgodnie z ustawą, to wierzyciel odpowiada za prawdziwość wpisanych do rejestru danych. Jaki są terminy przedawnienia należności w Polsce? Lipcowa nowelizacja przepisów kodeksu cywilnego wprowadziła także zmianę w zakresie ogólnych terminów przedawnienia roszczeń. Skróceniu uległ podstawowy termin przedawnienia z 10 na 6 lat. Termin przedawnienia roszczeń wynikających z prowadzenia działalności gospodarczej czy świadczeń okresowych pozostaje bez zmian, tzn. wynoszą od 1 roku do 3 lat. Jak skutecznie dochodzić należności przedawnione? Podsumowując, musimy pamiętać, że przedawnienie roszczenia nie prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania dłużnika (umorzenia długu). Skutkiem upływu terminu przedawnienia jest przekształcenie roszczenia w tzw. zobowiązanie naturalne (niezupełne), które charakteryzuje się tym, że wynikające z niego świadczenie „nie może być dochodzone przez wierzyciela z wykorzystaniem środków przymusu państwowego”. A zatem dług po stronie dłużnika nadal istnieje, ale „aparat władzy publicznej (sądy, organy egzekucyjne) nie może zmusić dłużnika do zaspokojenia przedawnionego roszczenia”. Instytucja przedawnienia daje nam po prostu możliwości skutecznej obrony np. w sądzie przed takimi żądaniami wierzycieli, ale nie sprawia, że nasze długi znikają. . ^{Nadanie klauzuli wykonalności umożliwia wierzycielowi przekazanie sprawy, która dotyczy zadłużenia jednostkom, które zajmują się egzekucją długu. Może to być na przykład komornik. Wierzyciel ma kilka możliwości, jeśli chodzi o odzyskanie swojej należności od dłużnika. Do najbardziej podstawowych należą: przedsądowe wezwanie do zapłaty oraz ostateczne wezwanie do}

Kwoty należne, nawet te, które nie zostały faktycznie uregulowane, są zaliczane do przychodu przedsiębiorcy, osiąganego z prowadzonej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak kontrahent uporczywie nie opłaca faktur, może to być uciążliwe. Co należy wówczas zrobić? Kwoty netto nieściągalnych, nieprzedawnionych należności można w niektórych sytuacjach zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Sprawdź, kiedy nieściągalne należności stanowią koszt firmowy! Co to znaczy nieściągalne należności? Jako przykład należności nieściągalnej można podać sytuację, w której kontrahent nie płaci za towar lub usługę, mimo że termin płatności upłynął, a sprzedawca lub usługodawca ponagla go za pomocą wezwań do zapłaty, listów, telefonów i maili. Należność nie została zatem uiszczona w zwykłym trybie. Mimo to sprzedawca ma obowiązek odprowadzić podatki od sprzedaży, nawet, jeżeli fizycznie nie otrzymał zapłaty. Nieściągalne należności a koszty uzyskania przychodu Art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że za koszty uzyskania przychodu nie uważa się wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona. Z kolei w art. 14 tej samej ustawy możemy znaleźć zapis mówiący, że za przychód z działalności uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Ważne! Wierzytelności przedawnionych nie możemy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Wierzytelności nieściągalne mogą zatem zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tylko do momentu ich przedawnienia. Jak udokumentować nieściągalne należności? Żeby móc zaliczyć nieściągalne należności, należy je odpowiednio udokumentować. Można tego dokonać za pomocą jednego z poniższych dokumentów: a) postanowienie o nieściągalności, uznane przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydane przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, b) postanowienie sądu o: oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona wyżej, ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, c) protokół sporządzony przez podatnika, stwierdzający, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty. W przypadku, gdy nieściągalne należności są niewielkie, wystarczającym dokumentem jest protokół sporządzony przez podatnika, wykazujący, iż przewidywane koszty egzekucyjne w związku z dochodzeniem wierzytelności będą równe bądź wyższe niż kwota tej wierzytelności. Jeżeli natomiast kwota ta jest spora, podatnik powinien posiadać postanowienie organu egzekucyjnego lub postanowienie sądu. Podsumowując - nieściągalna należność stanowi koszt uzyskania przychodów tylko wtedy, gdy jest przychodem w rozumieniu ustawy o PIT, zaś podatnik powinien posiadać odpowiednie udokumentowanie jej nieściągalności. Ważne! Do kosztów uzyskania przychodów przedsiębiorca może zaliczyć jedynie wierzytelność w kwocie netto, czyli bez podatku VAT. Należny VAT nie może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ nie podlega zaliczeniu do przychodów należnych.

Przedłużenie terminów wypełnienia obowiązków sprawozdawczych. Poradnik Instytucji Kultury 04/2021. W Dz.U. z 29 marca 2021 r. pod poz. 572 opublikowano Rozporządzenie Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z 26 marca 2021 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia innych terminów wypełniania obowiązków w

notarialny - testament sporządzony przez notariusza w formie aktu notarialnego, allograficzny - protokół sporządzony po ustnym oświadczeniu woli złożonym przed 2 świadkami: przedstawicielem władz miasta/gminy lub kierownikiem urzędu stanu cywilnego. ustny - sporządza się go, gdy istnieje ryzyko rychłej śmierci spadkodawcy.

Przykłady należności, na które winien zostać dokonany odpis aktualizacyjny przedstawia tabela 1. Tabela 1. Przykład należności, na które należy dokonać odpisu aktualizującego. do wysokości należności nieobjętej gwarancją lub innym zabezpieczeniem należności, zgłoszonej likwidatorowi lub sędziemu komisarzowi w postępowaniu

Spisanie przedawnionych należności. Wszystko o podatkach, rachunkowości i prawie pracy. ISSN 2083-9618. Ostatnia aktualizacja: 19.10.2023 r., godz. 9:17 Ilość wizyt z ostatnich 30 dni: 54.469 Biuro Obsługi Klienta: tel. 95 720 85 40 Formularz kontaktowy » Pomoc techniczna ».

Pozostałe koszty operacyjne. Pozostałe koszty operacyjne – zgodnie z ustawą o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. są to koszty rodzajowe związane pośrednio z działalnością operacyjną jednostki. Są one "symetryczne" względem pozostałych przychodów operacyjnych . wartość netto sprzedawanych lub likwidowanych środków

Jeśli w ciągu 3 lat od wydania wyroku nie zostanie przerwany bieg przedawnienia – odsetki przedawnią się. W praktyce powyższe oznacza, że wierzyciel powinien co 3 lata od uprawomocnienia się wyroku dokonywać czynności przerywających bieg przedawnienia. Najczęściej będzie to złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji. Ga3mZe.